DIE TOEBROODJIE EN DIE KOSBLIK

 

DIE TOEBROODJIE EN DIE KOSBLIK

 

Vannaand is Dinsdag 13 Januarie 2015, die aand voor die skole in Gauteng heropen. Ek staan alleen in die kombuis, 2 oop kosblikke voor my op die tafel……………en skielik dink ek: “hoe vining” het die tyd nie gevlieg nie. Voel soos gister wat ons so bitter opgewonde was om ons dogter en 2 jaar later ons bulletjie seun te ontmoet………….ek onthou nog hoe ons gewonder het hoe hulle gaan lyk, hoe hulle persoonlikhede gaan wees en hoe ons gebid het dat hulle net gesond sal wees. Vannaand is Mieke al ‘n volle 5 en Hannes ‘n volle 3 jaar oud! By tye die grootste uitdagings van ons lewens, maar altyd ons grootste vreugdes!

En hier staan ek vannaand…..besig om die eerste kosblikke vir die volgende 15 jaar te pak! Ek kry skielik hoendervleis, ek kan nie glo ons Pop gaan more al Graad R toe nie. Ek het vroeer die aand vir hulle gevra wat hulle op hul broodjies wil he vir die volgende dag: “Toop (stroop), Mamma” het dit van Hannes gekom en Mieke kort agterna: “Grondboontjiebotter asb Mamma”…… Snaaks, dink ek, hulle altwee eet dit apart, of die een of die ander, maar nie die kombinasie nie.

Ek dink terug aan my koshuisdae. Ons kon pouses broodjies by die koshuis gaan eet. Woensdae was “Peanutbutter & Stroop Dae”, ons gunsteling. Die ander dae was maar ‘n mengelmoes van Marmite, Marmelade of Gemenge Konfyte………..jy kan verstaan hoekom Woensdae ons gunsteling was. Dan onthou ek ook Maandae, as ons eers die oggend van die plaas af sou ry koshuis toe, het my Ma ekstra vroeg opgestaan en vir ons “toasted tamatie & kaas” broodjies gemaak, in ‘n pannetjie op die gasstoof. Mens kon dit al ruik wanneer sy ons kom wakker maak het. Maandae het ons ook lekker broodjies gehad…….ek onthou hoe mens dan sou uitsien na pouse, na jou kosblik met ‘n spesiale broodjie……..ek kon die liefde en my ma se hande in daardie broodjies proe.

Toe wonder ek, sal Mieke en Hannes ook more so uitsien na hulle kosblikke en darem so bietjie, net ‘n klein bietjie aan my dink…….My oe skiet vol trane, ek hoop hulle is “happy” by die nuwe skool. Eintlik hoop ek dat hulle so gelukkig is dat hulle miskien nie na my sal verlang nie, dit kan hulle miskien hartseer maak.

Ek sluk my trane en begin pak die broodjies, een met “toop” en een met grondboontjiebotter soos versoek. Wens ek kon hul gunsteling “sweetie” ook daar insmokkel, maar die skool is nogals streng dat die kinders nie elke dag ‘n lekkertjie moet inkry nie…..Vrydae is sweetie dag. Ek pak die soutkoekie, die droewors en die kasie in……….lyk darem genoeg. Sit die kosblikke in die yskas vir moreoggend. Bed toe vir my.

Ons is vroeg aan die gang. Dit reen en die verkeer staan doodstil, tussendeur die honderde karre, reen en kinders se opgewondenheid voel my gemoed maar swaar. Ek is so dankbaar, maar ook so hartseer. Ons soek parkering, sakke op die rug, klas toe. Hannes gaan maklik na die nuwe vriendelike tannie toe. Hy sien blokkies en karre en los my hand vining. Ek voel die trane in my oe, maar sluk en sluk weer………ons kom by Mieke se klas aan. Die nuwe Juffrou is net so vriendelik en opreg. Ek het onmiddelik vertroue in haar. Mieke klou my hand stywer……ek voel hart hart klop woes, sy draai om….. “Mamma moenie huil nie, ons sal okay wees”….haar stem bewe, maar haar oe is helder en vol sterre. Die trane stroom oor my wange, sy los my hand en stap om op die mat by die ander maatjies te gaan sit……..daar gaan sy….5 jaar later….

Ek draai om, sit my sonbrille op die mees bewolkte dag in Pretoria op en stap tot by my kar. Ek is papnat gereen en gehuil. Ewe skielik voel ek amper wees, die kar is doodstil………

Vier ure later tel ek twee opgewonde, maar uitgeputte kinders op. Elkeen het sy eie storie van hul eerste dag by die nuwe skool. Ek vra: “Het julle julle broodjies opgeeet?” “Jaaaaaa”, kom dit gelyk van agter af. Ons gesels oor alles en nog wat. Halfpad huistoe raak Hannes aan die slaap. Mieke raak ook stiller…..ewe skielik hoor ek haar se: “Dankie vir my kosblik Mamma, ek het na jou verlang toe ek dit eet.”

Vir die soveelste keer skiet my oe vol trane…….”Plesier Sticks, Mamma het na julle ook verlang..”

xxxxxxxxx